Co ludzie powiedzą?

Naszła mnie dzisiaj chęć ponarzekania nieco. Na każdym bowiem kroku spotykam się z postawą, a w zasadzie cechą nakierowującą ludzi na działanie ‘pod kogoś’. Samej także zdarza mi się zachować w taki sposób, staram się jednak to w sobie zwalczać i myślę, że całkiem nieźle mi to wychodzi  (choć długa droga przede mną niestety). Wydaje mi się, że warto żyć w zgodzie z samym sobą. Nie do końca rozumiem także postawę mówienia komplementów kiedy tak naprawdę dany obiekt nie wzbudza zachwytu. Wychodzę z założenia: po co kłamać? Nawet gdyby nas poproszono o wyrażenie opinii (a sumienie podpowiada, że powinna być raczej negatywna), można w delikatny sposób zasugerować, że może nie jest to do końca dobra droga pozostając przy tym w zgodzie ze sobą. Coraz częściej zaczynam sobie myśleć, że robienie czegoś pod opinię publiczną może naprawdę zatruć życie. Większości ludzi mijanych na ulicy nie spotkam już, a nawet jeśli to miniemy się bez słowa więc czemu ma mi zależeć na tym by ktoś mnie lubił. Nie mówię o zachowywaniu się jak burak (staram się unikać takiej postawy) aczkolwiek z perspektywy czasu stwierdzam, że do okresu liceum włącznie zachowywałam się co najmniej w niezrozumiały obecnie dla siebie sposób. Bałam się wyrazić szczerą opinię, wolałam zatem milczeć by się nikomu nie narazić. Teraz uważam, że nie muszę grać kogoś kim nie jestem, nawet jeśli nie spodoba się to innym. 

Zmieniając temat: Jan skończył 4 miesiące, dieta może być nieco bogatsza. Póki co soki kupuję by wypróbował nowe smaki. W wakacje będzie pił przygotowane przeze mnie. Jabłka, winogrona, maliny dzielnie znosi. Śliwka natomiast chyba zbyt ciężkostrawna się dla Jana okazała. Nie chciał po jej spożyciu pić mleka i stał się marudny. Na wszystko przyjdzie jednak pora i za kilka miesięcy ponownie spróbujemy mu ją podać;) Ponadto trochę się wczoraj zmartwiłam, mianowicie zaobserwowałam plucie wodą. Nie nadążaliśmy ze zmianą śliniaków. Mąż obstawiał ślinienie się w związku z ząbkowaniem. Profilaktycznie zadzwoniłam jednak do położnej i ukoiła nieco zszargane nerwy mówiąc, że małe dzieci nie radzą sobie z nadmiarem śliny stąd też takie potoki mogą mieć miejsce. Wiadomo, że ślina jest nieodłącznym elementem ząbkowania, ale zmartwiło mnie to chlustanie. 

Janowe menu. Na początku używaliśmy mleka Enfamil, nie służyło jednak Janowi - silne zaparcia. Zmiana na Bebilon nieco pomogła, ale z czasem także okazała się niewystarczająca. Zaczęliśmy zatem podawać Bebilon Comfort przeciw zaparciom, ukojenie jednak również było krótkotrwałe (choć różnica zauważalna). Obecnie 2x dziennie dajemy zwykły Bebilon, pozostałe 50 procent stanowi Comfort, a w połączeniu z sokami pomiędzy mlecznymi posiłkami Janek całkiem nieźle sobie radzi pod względem zaparciowym;) 

Pierwsze jedzonko ze słoika: jabłka z bananami, jak widać smakowało;)

Dobrze, że zimowa kurteczka mogła już pójść w odstawkę. Obecnie ma nieco cieńsze odzienie aczkolwiek ubieranie Jana na spacer i tak jest dość uciążliwe. czekamy zatem na ciepło tak by bluza wystarczała w zupełności. 

W gondoli i w łóżeczku (pomiędzy wałkami z ręczników).

Pakiet ćwiczeń na brzuchu;)

Wygłupy w gondoli.

Bracia;)

Ulubione łóżeczko Reksia;)

Mała Yola:)

Jasia bolą dziąsła, a mamusia go usypia:)

Pozdrawiam serdecznie:)