Początki podwójnego macierzyństwa

Kiedy Jasiu się urodził nie umiałam w zasadzie nic w temacie opieki nad dzieckiem. Stopniowo nabywałam nowe umiejętności, poznawałam jasiowy ‘mechanizm’. Początki w moim odczuciu do łatwych nie należały. Poradniki w stylu Zawitkowskiego niewiele mi dały. Bardziej przydały się siostrzane rady tudzież ‘pokaziki’ kąpieli i innych zabiegów pielęgnacyjnych. Wyspana nie byłam gdyż nie ucinałam sobie drzemek z Jasiem w dzień. Przyznam jednak, że z perspektywy czasu dziwię się swoim narzekaniom z tamtego okresu, bo możliwości regeneracji sił były, ale z nich nie korzystałam. Obecnie w tej kwestii jest gorzej. Co prawda udaje mi się zintegrować drzemki maluchów czasami, ale raczej nie nakładają się one w 100 procentach. Ponadto i tak bym nie zasnęła, bo jestem bardziej typem ‘czuwającym’. Moja noc za to rozpoczyna się ok. 22, czyli stosunkowo wcześnie. Wliczając pobudki na karmienie około 5-6 godzin snu wychodzi, co nie jest złym rezultatem. To, co wydaje mi się być dużym plusem przy drugim dziecko to wiedza i doświadczenie. Oczywiście są sytuacje, w których muszę się radzić czy to lekarza, położnej czy kogoś z rodziny – siostry głównie - jednak są to sporadyczne zabiegi. Innymi słowy nie czuję się takim nieporadnym rodzicem jak dwa lata temu i spokojniej do wszystkiego podchodzę. Spokojniej w temacie opieki względem niemowlęcia, bo jak obie sztuki zaczynają w tym samym czasie płakać bądź chcą na ręce to kłucia w serduchu z nerwów pojawiają się, ale taki to już ze mnie znerwicowany człowiek;)

Pierwszy spacer Antka

Uprowadzenie Antka

Mały pomocnik

Osiedlowy spacer

Czerpanie radości ze wspólnego spaceru

Buziak

Mały kudłaty stróż

Zastanawiam się czy ‘podwójni’ rodzice mają podobne do moich odczucia. Pozdrawiam serdecznieJ