Złodzieje wolnego czasu

W przeciągu miesiąca, a nawet trochę dłuższego okresu wzięłam się ostro za czytanie książek. Zbiór składał się głównie z kryminałów. Nie będę wymieniać wszystkich tytułów w tym poście, bowiem mógłby wydać się bardzo nużący. Dzisiaj pragnę przedstawić dwie kryminalne pozycje i jedną w innym gatunku (choć i w niej nie brakuje tego typu naleciałości). 

Pierwsza z nich jak dla mnie rozkręciła się mniej więcej w połowie. Od tego momentu ciężko było się od niej oderwać, a zakończenie naprawdę mnie zaskoczyło. Drugą przeczytałam jako kolejną autorstwa Jo Nesbo i spodobała mi się jeszcze bardziej. Oba te kryminały z czystym sumieniem mogę polecić, bo trzymały w napięciu, zaskakiwały i miały niepowtarzalny klimat. Fabuły nie streszczam, zamieszczam zdjęcie z okładki, gdzie osoby zainteresowane mogą przeczytać opis. Muszę jednak zaznaczyć, że nie zachęca on tak jak powinien. Jest nieco 'suchy', a książki naprawdę świetne (choć nieco specyficzne).

Oderwaniem od gatunku była dla mnie przeczytana w ostatnich dniach 'Szmaragdowa tablica'. Pare miesięcy temu usłyszałam o niej w DD TVN, w kącie czytelniczym. Wypowiadano się o niej pozytywnie i już wtedy wiedziałam, że chętnie się z książką tą zapoznam. Okazja nadarzyła się podczas zakupów z Lidlu, gdzie można było nabyć ją w atrakcyjnej cenie. Z okazji oczywiście skorzystałam.

Akcja toczy się na dwóch płaszczyznach: współczesnej oraz przedstawiającej czasy II wojny światowej. Nie będę rozpisywać się na jej temat, gdyż streszczenie i zarys znajduje się na zamieszczonym zdjęciu poniżej. Wystawiłabym maksymalną ocenę tej książce, bo wciągnęła mnie niesamowicie i pomimo tego, że jest dość obszerną pozycją (prawie 700 stron) przeczytałam ją bardzo szybko.

Nie samymi książkami człowiek jednak żyje. Weekendy staram się spędzać na powietrzu i w jakimś miłym otoczeniu. Miesiąc temu wybraliśmy się z mężem do Kołobrzegu. Byłam tam już wcześniej co prawda, jednak nie pamiętałam tego miasta zbyt dobrze. Niestety wydał mi się nieco mniej atrakcyjny aniżeli myślałam. 

Na koniec zamieszczam zdjęcie nowego nabytku, który naszym maluchom bardzo się spodobał. 

Drapak okazał się dość potężny, nie nadawał się więc na umieszczenie go w miejscu starego. Wstawiliśmy go więc pod oknem, stary zaś został na pierwotnym miejscu. Tak więc kociaki mają radochę, bo więcej miejsc do wspinaczki:)

Pozdrawiam serdecznie:)